Poświęcenie kościoła

Konsekracja kościoła MB Częstochowskiej w Kole

Poświęcenie kościoła (daw. konsekracja kościoła) (łac. dedicatio ecclesiae) – uroczyste poświęcenie nowo powstałej świątyni[1], zastrzeżone dla biskupa.

Ceremonia ta dokonywana jest według obrzędu, którego główne elementy powstały w liturgii gallikańskiej i rzymskiej między wiekiem IV a IX. Wówczas ceremonia składała się z trzech części. Poprzez pokropienie ścian budynku wodą święconą biskup obejmował go w posiadanie, by następnie odbyć procesję do wnętrza świątyni. Po śpiewie hymnu Veni Creator wypisywał pastorałem na popiele alfabet grecki i łaciński.

W kolejnej części za pomocą wody gregoriańskiej uświęcał wnętrze kościoła, po czym odmawiał prefację, w której błagał o wspomożenie Ducha Świętego.

Po modlitwie następowało właściwe poświęcenie murów poprzez namaszczenie olejem tzw. zacheuszków, symbolizujących dwunastu apostołów. Po namaszczeniu ołtarza spalano na nim kadzidło w czterech rogach i pośrodku.

Liturgia ta uległa znacznej zmianie (uproszczeniu) po reformie II soboru watykańskiego.